'Haar' van wie we de naam niet noemen. Degene die zorgt voor gedoe. Degene met de grote mond. Zij die bang is. Zij die met doom en gloom komt en altijd een ‘oplossing’ heeft. Niet persé eentje waar we iets aan hebben trouwens. Zij die niet aarzelt om een ander te veroordelen en nog minder aarzelt om zichzelf te vernietigen. Zij die analytisch en berekend kan zijn én tegelijkertijd zonder enige kennis van zaken gewoon maar iets roept. Omdat ze graag gehoord wordt. Ken je zo iemand?

Denk dat we allemaal zo iemand kennen. Het gaat over je ‘ego’. Dat prachtige construct vol met overtuigingen, conditioneringen en behoefte aan bevestiging. Veel bevestiging. Constant. De hele dag door.

Het ego wordt gevormd door de betekenis en de waarden die je geeft aan gebeurtenissen in je leven. Je brein gebruikt deze om een soort maatstaf te creëren waarlangs andere gebeurtenissen gelegd worden. Dit werkt als een overlevingsmechanisme. Omdat je brein de neiging heeft negatieve gebeurtenissen beter te ‘onthouden’ zit er vooral angst, stress en beperkende overtuigingen opgeslagen. Je ego ( of je brein ) zal niet aarzelen om je de hele dag te helpen herinneren aan alle dingen die eventueel mis zouden kunnen gaan in de toekomst of al die dingen in het verleden die al mis zijn gegaan. Als jij dan ook nog gelooft dat je die stem bènt dan is er geen houden aan.

Dit is degene die tegen jou zegt dat je ‘het toch niet kan’ en dat ‘jij het niet verdient om..... ‘ Vul daar maar in wat je zelf denkt.

Ik vind haar heel vervelend. Mijn ego. Ik weet allang dat ik dat niet ben. Dat dat maar een deel is van mij. Een deel gevormd door mijn leven. Het deel dat ik altijd labelde als ‘mijn verstand’ die het dan vervolgens opnam tegen ‘mijn gevoel’.

Van de week stak ze ineens haar lelijke hoofd om de hoek. Ze vroeg zich hardop af wie ik toch wel niet dacht dat ik was? Ze lachte bijna om hetgeen waar ik de afgelopen jaren mee bezig ben geweest ihkv zelf ontwikkeling. Ontwikkeling van mijn Zelf. De innerlijke zachte stem. Die van m`n intuïtie. Mijn gevoel. Mijn grote Zelf. Hoe ik aan het leren ben om (meer) te voelen. Meer in mijn lijf te ‘zakken’ en van daaruit naar buiten te kijken. Niet met mijn fysieke ogen maar met mijn authentieke energie. Mijn ego was er klaar mee! Het werd gewoon tijd om te stoppen met dat wat zij labelde als dat `gekke gedoe` en weer aan het werk te gaan. En niet aan mijn droom werk maar terug naar een kantoor baan. Zoals ik altijd deed. Want dat is alles wat er voor mij inzit, gaf ze me giftig als encore.



Voorheen zou ik haar hebben weggeduwd en met kracht hebben tegengesproken. En die kracht is waarschijnlijk een ander deel van hetzelfde ego die zich superieur voelt in haar spiritualiteit. Op die manier ben ik mijn ego blijven voeden. Nu ging het anders. Ik dacht aan wat ik mijn kids die week adviseerde over hoe om te gaan met de heftige emoties van mijn kleindochter van 4.

Ik zei; erken haar emoties, stuur haar niet weg, ga niet in op de inhoud van wat zij zegt maar heb ruimte en liefde voor haar, hou haar vast totdat de energie een weg heeft gevonden door haar heen. En dat heb ik gedaan. Met m`n ego. Ik heb met haar gezeten, naar haar geluisterd zonder oordeel, haar ruimte gegeven om te zijn, haar vastgehouden, ben niet op de inhoud van haar tirade ingegaan. En toen werd ze stil. Heel even. En kon ik haar zien. Echt zien. Dat deel van mij dat denkt dat ze de andere delen moet beschermen. Beschermen tegen de wereld en behoeden voor alles wat er mis kan gaan. Niet te groot worden, niet te klein blijven, geen risico`s nemen, niet heel gelukkig zijn, niet denken dat je alles kan, niet geloven in een magische wereld vol mogelijkheden maar je conformeren aan een lineare wereld zonder smaak.

Natuurlijk protesteert ze. Ze heeft jarenlang achter het stuur gezeten. Zij was altijd degene die de lakens uitdeelde en haar wil was wet. En alles wat ze zei werd door de rest als waarheid aangenomen. 

Ze mag nog steeds meerijden. Nu wel op de achterbank. Ik kan haar goed gebruiken om deze wereld een beetje te navigeren. Deze persoonlijkheid is ook leuk en is er ook om lief te hebben. En als ze nog een keer briest dat ik ‘niet goed genoeg’ ben dan geef ik haar een aai over haar bol.